تاریخچه معماری: هند باستان و آسیای جنوب شرقی

• نوشته شده توسط دیمه استوحی

•ترجمه فارسی توسط استارکد

تاریخچه معماری: هند باستان و آسیای جنوب شرقی ؛تا آنجا که گزارش سوابق کتبی نشان می دهد ، قدمت “پیش از تاریخ” بین 35000 قبل از میلاد و 3000 قبل از میلاد در خاورمیانه (2000 قبل از میلاد در اروپای غربی) وجود دارد. سازندگان باستان درک عمیقی از واکنشهای انسان به شرایط محیطی و نیازهای فیزیکی داشتند. در ابتدا ، خانواده ها و قبایل با هم در کلبه های پوشیده از پوست و ساختارهای استخوانی زندگی می کردند. هزاران سال بعد ، سکونتگاه های انسانی به دیواره های آجری و گلی مستحکم احاطه شده به حجم مستطیل با دهانه های سوراخ شده برای تهویه و نور خورشید تبدیل شدند.

 مورخان در مورد حقایق تاریخی هند باستان و جنوب شرقی آسیا توافق نکرده اند ، زیرا خط هاراپان منطقه به طور دقیق رمزگشایی نشده بود و در عوض ، اطلاعات اندکی در مورد تمدن آنها نشان داد.

صرف نظر از عدم اطمینان کتاب مقدس ، تصدیق می شود که بیشتر ساختارهای ماقبل تاریخ هند نتیجه استقرار در کنار دره و دشت های سند (افغانستان و پاکستان امروزی) بوده است. شهروندان همچنین با شهرک های خارجی مانند بین النهرین و عرب های جنوبی تجارت می کردند که این امر بر آنها تأثیر می گذارد تا برخی از ویژگی های فرهنگی خود را به کار گیرند. سکونتگاههای هاراپان با روشی منظم و متعامد ، جهت گیری شده به سمت جهت های اصلی شکل گرفت. برخلاف بین النهرین و مصری ها ، سند دارای کاخ یا اتاق های سلطنتی نبود ، بلکه ساختار اجتماعی بسیار برابری طلبانه ای داشت که بر انواع معماری ساخته شده تأثیرگذار بود. با این حال ، یک نوع سازه بسیار غالب که به مطالعه معماری باستان منطقه و چگونگی توسعه آن در سراسر دوره ها کمک می کرد ، معبد بود.

امامزاده های اولیه بودایی

تاریخچه معماری: هند باستان و آسیای جنوب شرقی؛ راهبان آیین بودایی در سلولهای کوچک و ساده ای در اطراف حیاط باز زندگی می کردند. از آنجا که این اعتقاد هرگز شکل خاصی از معماری را برای پرستش نشان نمی داد ، بودایی ها زیارتگاه های خود را با استوپا ، یک توده انباشته از خاک و گل ، که به شکل نیمه کروی بر روی آثار ساخته شده بود ، علامت گذاری کردند. بسیاری بر این باورند که مسیر درون این استوپاها و محوری بودن قرارگیری آن دارای ارتباطات کیهانی است. چند سال بعد (حدود 250 سال قبل از میلاد) ، استوپاها را به فرمهای بزرگ نیم کره بزرگ نشان دادند تا سادگی و اهمیت دایره (نقشه ، برش و ارتفاع) را نشان دهند و با حصارکشی محصور شده احاطه شوند. در بالای نیمکره ، این سازه با نرده مربعی شکل ، تاج دار و یک عنصر سه طبقه به نام چاترا تاج گذاری شده است که به وضوح در یکی از مشهورترین مکانهای مقدس بودایی ، The Great Stupa در سانچی دیده می شود. علاوه بر این ، دروازه های بزرگ سنگسار به نام تورانا به طور گسترده ای با نقش حیوانات ، فرم ها و نقش های چوبی تزئین شده بود.

تاریخچه معماری: هند باستان و آسیای جنوب شرقی

معابد هندو

معابد هندو برای ایجاد ارتباط بین نمازگزاران و خدایان آنها ساخته شده اند. با این حال ، علاوه بر مکانهای نماز ، معابد نیز خانه ای برای خدایان و اشیا پرستش بودند. معابد دارای یکپارچگی های زیادی از کیهان شناسی و طبیعت بوده و تمرکز آنها روی جهت گیری های خاص ، تناسب ، اشکال مقدس هندسی و محوریات است. به عنوان مثال ، از مشتق مربع تقسیم شده یا ماندالا به طور گسترده ای در طراحی معابد هندو استفاده می شود. در سالهای بعد ، آنچه در گذشته در مقیاس کوچک ساخته شده بود ، با استفاده از تکنیک های تاج زدن و پس از و لنگه ، به طرز چشمگیری افزایش یافت. همانطور که در یکی از برجسته ترین معابد هندو ، برج مرکزی Angkor Wat در حرم اصلی (حدود سال 1120 قبل از میلاد) ، معابد با تزیینات و حکاکی های پیچیده و بیش از حد سنگی به تقلید از رشته کوه تبدیل شدند.